ფროსკა ჩუმად შევიდა აბანოში და შეყოყმანდა.
ბატონი მუცელზე იწვა, ორი გოგო კი _ ნატაშკა და მალაშკა _ აქეთ იქიდან ედგნენ, ისინიც შიშვლები და რიგრიგობით, შეუბრალებლად უტყაპუნებდნენ აბანოს ცოცხებს გახურებულ, მოშინდისფრო-მოვარდისფრო ზურგზე, რომელიც ოფლისაგან ლაპლაპებდა. ბატონი სიამოვნებისაგან თვალებს ნაბავდა და თანხმობის ნიშნად ყიყინის მსგავს ხმებს გამოსცემდა განსაკუთრებით მძლავრი დარტყმებისას. ბოლოს, ანიშნა, გაჩერდითო, ხვნეშა-ხვნეშით წამოჯდა და გაფარჩხული ფეხები იატაკზე დაუშვა.
ბურახი! _ ჩახლეჩილი ხმით დაიძახა.
ნატაშკა უცებ გაიქცა კუთხისკენ და სასწრაფოდ მიართვა კათხით ბურახი. რომ დალია, ბატონმა მერეღა შენიშნა კუთხეში მდგარი ფროსკა და თითით ანიშნა, მოდიო. იმანაც ნელა გამოიარა სველ იატაკზე, თან, სირცხვილით ალმურმოდებული, სიშიშვლეს იფარავდა. მიუახლოვდა ბატონს, დადგა მის წინ და თვალები დახარა. გოგოს შერცხვა შიშველი ბატონის ყურება, შერცხვა, მის წინ თავადაც შიშველი რომ იდგა. რცხვენოდა, რომ ყოველგვარი მორიდების გარეშე ათვალიერებდნენ, რომ იმ გოგონების გვერდით აღმოჩნდა, რომლებსაც ოდნავაც არ რცხვენოდათ საკუთარი სიშიშვლის.
(more…)